Tekstil sektöründe çevresel zararların en aza indirilmesi adına döngüsel ekonomiye geçişin kritik bir rol oynadığı belirtiliyor.
“Döngüsellik Açığı Raporu: Tekstil”, tekstil sektörünün değer zincirindeki malzeme akışını ele alarak, sektörün karşı karşıya olduğu sürdürülebilirlik sorunlarına ve bu sorunların çözümü için alınması gereken önlemlere ışık tutuyor.
Rapora göre, dünya çapında tekstil sektörü yalnızca yüzde 0,3 döngüsellik oranına sahip. Yıllık 3,25 milyar ton malzeme tüketiminin yüzde 99’undan fazlası, taze kaynaklardan temin ediliyor. Özellikle petrol bazlı sentetik malzemeler, tekstil üretiminde kullanılan ham maddelerin yüzde 63’ünü oluşturuyor.
Tekstil sektörü, büyük ölçüde “al, kullan, at” prensibiyle hareket eden doğrusal ekonomi modeliyle çalışıyor. Bu yaklaşım, milyonlarca kısa ömürlü ürünün üretilmesine ve yüksek miktarda doğal kaynağın tükenmesine yol açıyor.
Sektördeki markalar, yılda ortalama 24 koleksiyon sunarak aşırı üretim ve israfı artırıyor; üretilen giysilerin yüzde 30’u ise hiç satılmıyor. Ürün kalitesindeki düşüş, markaların üretim hacmini artırma amacıyla sentetik malzemelere yönelmesiyle giderek daha belirgin hale geliyor. Bu durum, malzemelerin en yüksek değerle ve uzun süre kullanımını hedefleyen döngüsel ekonomi prensipleriyle çelişiyor.
Tekstil Sektörü için Döngüsel Ekonomi Modeli Neden Gerekli?
Tekstil sektörünün iklim değişikliği üzerindeki etkileri incelendiğinde, küresel sera gazı emisyonlarının yüzde 3,5’ini oluşturduğuna dikkat çekiliyor. Bu emisyonların yüzde 55’i, malzeme üretimi ve kumaş ile aksesuarların işlenmesi gibi enerji yoğun süreçlerden kaynaklanıyor.
Döngüsel ekonomi modeline geçiş, sektörün bu sorunları aşmasında kritik bir rol oynuyor. Ancak bu geçiş, tedarik zincirinin her aşamasında kapsamlı ve sistematik değişiklikler yapılmasını gerektiriyor. Rapor, tekstil sektörünün sürdürülebilir üretim yöntemlerini benimseyerek ve tüketim alışkanlıklarını değiştirerek bu sorunların üstesinden gelebileceğini vurguluyor.
Rapor, tekstil sektörünün çevresel etkilerini yüzde 50 oranında azaltabilecek ve döngüsellik endeksini üç katına çıkarma potansiyeline sahip altı ana stratejiyi ele alıyor. Bu stratejiler, daha doğal, yerel ve geri dönüştürülmüş malzemelerin kullanımını; giysi dayanıklılığının artırılmasını; doğal liflerin sürdürülebilir şekilde üretilmesini; sürdürülebilir moda anlayışının benimsenmesini; döngüsel üretim süreçlerinin geliştirilmesini ve bölgesel tedarik zinciri dinamiklerinin dönüştürülmesini kapsıyor.
